Książki    -> Beletrystyczne          ->Historia, tradycja, wspomnienia

Opisy okrętów wojennych, każdy zilustrowany kolorowym rysunkiem i zdjęciem, wraz z historią powstania i służby danego okrętu.
Szczegółowe dane każdego okrętu włącznie z jego wymiarami, napędem, osiągiem, wypornością i uzbrojeniem.
Bliskie spojrzenie na takie słynne okręty, jak: Hood, Kamikaze, Orzeł, Nautilus, Invincible, Price of Wales i wiele innych słynnych jednostek marynarek wojennych różnych państw.

Autor przedstawia wyniki badań archeologicznych ostatnich dziesięcioleci. Wnioski są zaskakujące. W chwili przybycia Kolumba na Hispaniolę w Amerykach żyło więcej ludzi niż w Europie. Największe, blisko milionowe miasto Tenochtitlan miało sprawne wodociągi, ogrody botaniczne i nieskazitelnie czyste ulice – czym nie mogła się poszczycić żadna ze stolic Starego Świata. Indiańscy rolnicy wyhodowali kukurydzę ze zwykłego chwastu i potrafili prowadzić uprawy w tropikalnej dżungli bez jej niszczenia (sztuka dziś nieosiągalna). Matematyka, astronomia i pismo były w Mezoameryce rozwinięte nie gorzej niż u Sumerów. Nowy Świat nie był ostoją pierwotnej przyrody ani pustkowiem, ale w znacznej mierze krajem przeobrażonym przez człowieka.
Skąd się zatem wziął ów powszechnie znany obraz konkwistadorów obejmujących w posiadanie wyludnione kontynenty? Dlaczego tak rozwinięte cywilizacje zniknęły bez śladu? Zapraszamy na nowe odkrywanie Ameryki, wyprawę w głąb dziejów, w której książka Manna będzie fascynującym i rzetelnym przewodnikiem.

Poczynając od epoki kamienia po dzień dzisiejszy, żadna chyba technologia nie miała równie silnego wpływu na ludzkość jak możliwość podróżowania po wodzie. Łodzie i statki umożliwiły osiedlanie się i podbijanie nowych ziem. Decydowały, kto zostanie zwycięzcą zmieniających historię wojen, umożliwiały szerzenie nowych ideologii, technologii i religii. Nawet dzisiaj, wszystko co kupujemy i konsumujemy - od benzyny i urządzeń elektronicznych po ubrania i większą część żywności - uzależnione jest od transportu morskiego.

50 okrętów, które zmieniły bieg historii to coś więcej niż tylko czysta przyjemność dla miłośników morza. To wirtualna historia świata opowiedziana za pomocą statków i okrętów, które miały wpływ na to jak i gdzie ludzie żyją, z kim prowadzą handel, jakimi poglądami się wymieniają i jak zwyciężają lub przegrywają bitwy, które ważą na losach następnych pokoleń. Pięknie ilustrowana dawnymi dziełami sztuki i współczesnymi fotografiami jest także przewodnikiem opisującym w jaki sposób ludzie pokonywali morski żywioł.

Historia najsłynniejszego rejsu Admirala Scheera w 1940 roku, podczas którego dotarł on na Ocean Indyjski. Książka została napisana przez dowódcę okrętu, Kranckego i klasyka literatury wojennomorskiej, znawcy historii Kriegsmarine, Jochena Brennecke, który również wziął udział w tym rajdzie. Oparta na wspomnieniach uczestników zdarze

Henryk Mąka - znany publicysta morski i pisarz marynista w kilkunastu biografiach dowódców naszej floty zawarł syntetyczny obraz morskich zmagań z wrogami Rzeczypospolitej na przestrzeni przeszło tysiąca lat, od Mieszka I po współczesność. Z głęboką znajomością historii i pisarską swadą autor opowiada o zdobyciu Szczecina i Wolina przez pierwszego historycznego władcę Polski, a także o wielkiej wyprawie 650 okrętów słowiańskich na Konungahelę w roku 1136, o rozgromieniu krzyżackiej armady na Zalewie Wiślanym, jak i o ciężkich bojach admirała Sierpinka na Bałtyku i admirała Arciszewskiego w Brazylii i Polsce. Z równą znajomością rzeczy opisuje tworzenie od podstaw marynarki wojennej w okresie międzywojennym, jej ciężkie straty w czasie II wojny światowej i niełatwe dzieje powojenne. Ciekawa i pouczająca książka z pewnością zainteresuje miłośników morza i militariów.

Sześć najbardziej niezwykłych historii patroli amerykańskich okrętów podwodnych, napisanych na podstawie relacji członków załóg.
Dramatyczne sytuacje, zaskakujące zwroty akcji, heroiczna odwaga członków załóg - wszystko to napisane świetnym piórem.

Najważniejsza kampania morska w dziejach ludzkości, kluczowa bitwa drugiej wojny światowej, opowieść o heroicznej walce na morzu i pytanie o wielki strategiczny błąd, który mógł zaważyć na losach kontynentu, w tym - naszej ojczyzny. Najnowsza historia bitwy o Atlantyk, pióra znanego fanom BBC i polskim czytelnikom Jonathana Dimbleby, autora bestsellerów, to zaskakująca dynamizmem i ukazana z wielu perspektyw historia najbardziej pasjonującego dla współczesnych czytelników rozdziału wojen morskich.

Wielkie floty aliantów, brytyjska i amerykańska, a nade wszystko sławne niemieckie wilki morskie, U-Booty, które nieomal nie doprowadziły do zwycięstwa III Rzeszy. Ale nie jest to jedyny wątek książki - wokół bitwy o Atlantyk toczyło się wszak wiele działań o przełomowym znaczeniu i intrygującym obliczu.

Druga wojna światowa trwała od zaledwie kilku godzin, kiedy bitwa o Atlantyk, najdłuższa kampania tejże wojny oraz najbardziej zacięta batalia sił podwodnych z nawodnymi w dziejach, zaczęła się od zatopienia nieuzbrojonego pasażerskiego liniowca Athenia przez niemiecki okręt podwodny U-30.
Korzystając z najnowszych badań historycznych autor - Marc Milner, przedstawia przebieg kampanii, która miała najistotniejsze znaczenie dla losów II wojny światowej. Oprócz przebiegu sześcioletnich walk morskich o panowanie nad trasami konwojów opisuje także zmagania technologiczne. Nakreśla obraz rozwoju floty U-Bootów oraz technik stosowanych przez aliantów do unieszkodliwiania i niszczenia skrytej, podwodnej broni nieprzyjaciela. Analizuje, jak poniesione w walkach straty odbiły się na potencjale militarnym ich uczestników.

Zwodowanie HMS Dreadnought w 1906 r. zmieniło obliczę wojny morskiej. Pierwszych sześć drednotów to zmodyfikowane wersje podstawowego projektu Dreadnoughta, wszystkie były uzbrojone w działa 305 mm. Dopiero w 1911 r., wraz z wodowaniem HMS Neptune, układ tego potężnego uzbrojenia zmieniono w oparciu o zdobyte do tego czasu doświadczenia. W późniejszych miesiącach tego samego roku do służby weszły dwa kolejne warianty Neptune’a. Tych dziewięć drednotów stworzyło rdzeń brytyjskiej floty pełnomorskiej. Jednakże wkrótce miały zostać wyprzedzone przez młodsze pokolenie pancerników, „superdrednoty”, które są tematem drugiego tomu tej dwuczęściowej historii. Choć nowe jednostki dysponowały większymi działami kalibru 343 mm, to okazały się mniej udane jako wszechstronne pancerniki, niż ich lżej uzbrojeni poprzednicy. Ostatni drednot wyposażony w działa 305 mm wszedł do służby w 1914 r., kiedy to budowany dla Turków, siedmiowieżowy pancernik został przekazany Royal Navy i przemianowany na HMS Agincourt. Nowy tytuł z serii New Vanguard, pierwszy z dwóch opisujących te słynne okręty, opowie pełną historię brytyjskich pancerników z I wojny światowej. Niniejsza książka rzuca również światło na ich rewolucyjne konstrukcje oraz zapewniające im siłę ognia działa 305 mm, a także sposób w jaki ich używano.

Burza nad Atlantykiem to opis działań podczas II wojny światowej na Oceanie Atlantyckim i morzach przyległych.
Książka, poza rzetelnie przedstawionymi faktami, zawiera liczne osobiste wspomnienia uczestników ciężkich zmagań walczących stron.

Historia wojen morskich obfituje w opisy wielu kampanii, bitew i starć. Rozpala umysły nie tylko historyków, miłośników okrętów, ale również tych dla których morze i okręty stają się atrakcją w kilka dni co roku. Jest coś niezwykłego w ludzkim marzeniu by władać morzami, oceanami świata. Jest coś niezwykłego w szumie wiatru, gdy okręt powoli przyspiesza i odkłada większa falę, rozcinając toń morza swoim dziobem. Ile razy człowiek staje na pokładzie takiej jednostki czuje się wyjątkowo. Może właśnie dlatego historia wojen morskich ciągle cieszy się ogromnym zainteresowaniem.
Druga wojna światowa była nie tylko największym z konfliktów zbrojnych jaki dotknął świat, ale także starciem wielkich potęg na morzu. Zgromadzone ogromne siły i środki, odbudowane lub unowocześnione w okresie dwudziestu lat, które minęły od zakończenia Wielkiej Wojny, teraz miały ponownie stanąć do walki o panowanie nad morzami. I tym razem, ponownie, wojna miała swoim zasięgiem objąć wszelkie akweny. Starcia, których widzem miała stać się ludzkość, dotknęły nie tylko Oceanu Spokojnego, gdzie do walki stanęła flota Cesarstwa Japonii rzucając wyzwanie flotom kilku państw alianckich, czy Oceanu Atlantyckiego na wodach, którego rozegrać się miała najdłuższa bitwa morska o panowanie nad tym akwenem. Wojna dotarła także na dużo mniejsze morza, jak Czarne, Czerwone czy Bałtyckie, wszędzie niosąc za sobą bohaterstwo oficerów i marynarzy, radość zwycięstw i tragedię klęski w morskich odmętach. Nigdy dotąd wojna na morzu nie była tak totalna. Prowadzono ją na wodzie, pod wodą, nad wodą, wykorzystując do tego wszelkie możliwe środki przenoszenia uzbrojenia. Choćby z tego powodu warto by te wydarzenia zyskały sobie właściwe miejsce w świadomości miłośników historii.

Wojna narzucona przez Hiszpanię Peru i jego sąsiadom w roku 1865 nie była dziełem przypadku. Podczas walk o niepodległość państw Ameryki Łacińskiej (1810-1825), ta najbogatsza ze wszystkich kolonii hiszpańskich do końca pozostała bastionem rojalistów w Ameryce, a jej legendarne bogactwa były oczkiem w głowie Madrytu, który nie chciał ich stracić. Peruwiańczyków wsparły Chile (militarnie), Boliwia oraz Ekwador (politycznie). Po bitwie pod Abtao (7 lutego 1866) admirał hiszpański Casto Mendez Nunez rozpoczął blokadę wybrzeży Chile, a 31 marca 1866 zbombardował Valparaiso. 25 kwietnia 1866 hiszpańska eskadra w sile 11 okrętów podpłynęła pod peruwiańską twierdzę Callao, rozpoczynając ostrzał miasta, który spowodował śmierć około 2 tysięcy ludzi i wielkie zniszczenia. W odpowiedzi działa fortowe zadały Hiszpanom także znaczne straty (300 zabitych i rannych, w tym ranny został admirał Mendez). Po wyczerpaniu się amunicji Hiszpanie naprawili swoje zniszczone jednostki i odpłynęli do Hiszpanii.

Sześciu wybitnych znawców bitwy o Atlantyk: Timothy P. Mulligan, Gaylord T.M. Kelshall, Erich Topp, Erick C. Rust, Jordan Vause i Dwight R. Messimer wybiera sobie mniej znanych sześciu dowódców U-bootów i pisze o nich szkice biograficzne. W książce znalazły się szkice o: Engelbarcie Endrassie, Fritzu Guggenbergerze, Victorze Oehrnie, Karlu-Fridrichu Mertenie i Heinzu-Wilhelmie Ecku . Dla wszystkich czytelników serii z kotwiczką ta książka to nie lada gratka. Jest bowiem kolejną cegiełką do poznania wojny U-bootów, pokazuje ją od strony tych mniej znanych (czasem niezasłużenie) dowódców, którzy żyli w cieniu Kretschmera czy Priena. Nie znaczy to wcale, że byli oni od nich gorsi. Wręcz przeciwnie...

Inauguracyjny tom serii został poświęcony morskiej sztuce wojennej antyku. Rozpoczyna go artykuł Marcina Pietrzyka poświęcony pierwszej opisanej źródłowo bitwie morskiej w delcie Nilu stoczonej w XII w. p.n.e. pomiędzy wojskami faraona Ramzesa III i koalicją plemion zwanych "Ludami Morza". Po nim następuje tekst Wawrzyńca Miścickiego przedstawiający wyprawę floty Kserksesa. Trzeci szkic autorstwa Waldemara Pasiuta opisuje upadek ateńskiej potęgi morskiej w II poł. IV w. p.n.e. Zarys dziejów floty Lagidów w kolejnym artykule przedstawił Sławomir Jędraszek. Końcowy tekst porusza temat jednej z ostatnich bitew morskich antyku, którą stoczono w 324 r. na wodach Hellespontu.

Jest to opowieść o największej w dziejach ludzkości bitwie morskiej, największej zarówno jako zwycięstwo jak i klęska. Znacznie potężniejsza jako zjawisko techniczne bitwa pod Skagerrakiem bitwie pod Cuszimą "znaczeniem" nie dorównywa o tyle, że bitwa ta nie wywarła zdecydowanego wpływu na przebieg wojny światowej...

Wspomnienia oficera niemieckiej marynarki, brona Felixa von Lucknera stały się klasykiem nie tylko niemieckiej literatury marynistycznej, ale i światowej. Jako dowódca żaglowego okrętu-pułapki "Seeadler" podczas pierwszej wojny światowej siał popłoch wśród żeglugi alianckiej zarówno na Oceanie Atlantyckim jak i Oceanie Spokojnym. Wstawił się tym, że podczas swojej działalności unikał ofiar. To właśnie ten sposób prowadzenia wojny i niewiarygodne wręcz przygody sprawiły, że stał się legendą za życia.

Dziennik wyprawy dwóch okrętów dowodzonych przez kapitana F. G. T. von Bellinghausena jest książka fascynującą dla żeglarzy, polarników i przyrodników. Jest to dokument blisko 3-letnich działań w obszarze Południowego Atlantyku, Oceanu Indyjskiego i wysp Pacyfiku z epoki "drewnianych statków i żelaznych ludzi". Wyprawa szukała kontynentu Antarktydy, której nie znalazł Anglik James Cook. Początek XIX wieku to okres intensywnego poznawania świata, anektowania odkrywanych ziem, nadawania im nazw i tworzenia narodowych tradycji. Mieli w tym swój udział również przedstawiciele polskiego narodu. Zapis w dzienniku znakomitego żeglarza i nawigatora nie tylko dokumentuje ten rejs, lecz także podaje różnorodne fakty z życia mieszkańców spotykanych w różnych częściach świata, przekazuje wiele informacji z takich dziedzin, jak nauka o ziemi, biologia, etnografia. Te suche opisy są przemawiające. Jest w nich zarówno piękno bezkresnej przestrzeni oceanu, jak i groza niszczycielskiej siły, której przeciwstawić można jedynie słowa: "Boże ratuj". Dokument ten, przetłumaczony na języki niemiecki i angielski, jest już znany na Zachodzie. Wart udostępnienia jest również Polakom zainteresowanym odkryciami geograficznymi, a zwłaszcza licznym naszym rodakom pracującym na polskiej stacji polarnej im. Henryka Arctowskiego położonej na wyspie, którą Bellingshausen nazywał Waterloo (King George). Wydanie książki zbiega się z trwającym Międzynarodowym Rokiem Polarnym, któremu przyświeca podstawowy cel - chęć poznania i zrozumienia świata.
Autor: F.G.T Bellingshause.

Skandynawska tradycja szkutnicza sięga jednoosobowych czółen z epoki kamienia, drewnianych łodzi z II stulecia przed Chr. oraz długich łodzi z IV wieku po Chr. Od tego czasu wikińskie długie łodzie stały się wszechobecnymi jednostkami używanymi do grabieży i handlu na Morzu Północnym i Bałtyku. Docierały tak daleko jak Morze Śródziemne, Północny Atlantyk czy dzisiejsza Rosja. Aby przekazać żywy obraz łodzi, które zdominowały drogi morskie Skandynawii, skolonizowały Islandię, Grenlandię, Nowy Świat oraz sterroryzowały wybrzeża północnej Europy posłużono się rekonstrukcjami, źródłami historycznymi oraz archeologicznymi. Wspomniano także o okrętach Normanów, w tym o flocie inwazyjnej Wilhelma Zdobywcy.

W czasie operacji Corporate, będącej brytyjską odpowiedzą na argentyńską inwazję na Wyspy Falklandzkie w kwietniu 1982 roku Squadron Leader Jerry Pook, pilot dywizjonu 1 (F) brytyjskiego RAF wykonał kilkadziesiąt misji uderzeniowych, bliskiego wsparcia i rozpoznawczych nad zajętym przez nieprzyjaciela archipelagiem. Na swoim koncie zapisał między innymi zniszczenie argentyńskich śmigłowców, skuteczne bombardowania lotnisk i zgrupowań nieprzyjaciela, a wszystko to wykonane w lotach na minimalnej wysokości raptem kilku metrów. W czasie jednego z nich uszkodzenia w jego Harrierze GR3 zmusiły go do katapultowania się w lodowate wody Południowego Atlantyku...

Trudy życia na lotniskowcu, problemy organizacyjne i zaopatrzeniowe, niebezpieczeństwo misji wykonawczych nad silnie nasyconymi bronią przeciwlotniczą Falklandami były przez 26 dni chlebem powszednim garstki pilotów brytyjskich RAF.

To jest właśnie ich historia.

Do kołymskich obozów pracy, w jednej z największych w historii operacji transportowych drogą morską, przerzucono około miliona więźniów. Podczas rejsów trwających wiele dni skazani na łagier nie mogli wyjść na pokład z ładowni, gdzie byli przetrzymywani w nieludzkich warunkach. Więźniów politycznych przewożono z kryminalistami, więc wielokrotnie dochodziło do rabunków, mordów i zbiorowych gwałtów. Bunty były brutalnie tłumione.
Analizując archiwalia, wspomnienia i inne publikacje oraz dokumentację techniczną statków floty GUŁagu, Martin Bollinger weryfikuje m.in. pojawiające się do tej pory informacje o domniemanej liczbie "kołymian". Ustala, ilu więźniów transportowano podczas typowego rejsu.
Autor stawia też istotne pytanie: co o Kołymie wiedziano na Zachodzie? W czasie II wojny światowej wiele statków GUŁagu remontowano w stoczniach amerykańskich i kanadyjskich. W grudniu 1945 roku "Feliks Dzierżyński", statek flagowy floty NKWD, wypłynął z Portland w USA, przewożąc kilkuset radzieckich jeńców uwolnionych z niemieckich obozów. Ta "repatriacja" niemal na pewno była rejsem prosto w czeluść Kołymy, gdyż tych, którzy trafili do niewoli, Stalin uważał za zdrajców...
Autor: Martin J. Bollinger

Książka "Flota i polityka morska Aleksego I Komnena" prezentuje dzieje floty bizantyńskiej na przełomie XI i XII wieku. Cesarstwo Bizantyńskie pod rządami nowego cesarza Aleksego I podniosło się wtedy z trwającego trzydzieści lat kryzysu wewnętrznego, pogłębionego prze działania Normanów w Italii i Seldżuków w Azji Mniejszej, godzące w kluczowe dla tego państwa prowincje. Wspomniany kryzys dotknął również sił morskich Bizancjum i to właśnie Aleksy Komnen, był osobą odpowiedzialną za jego przełamanie. Niniejsza praca przedstawia poczynania tego władcy, które miały przywrócić Bizancjum talassokracje na Morzu Śródziemnym.

Chociaż o Polskiej Marynarce Wojennej z okresu 1918–1939 powstało już wiele książek, to brakuje pracy, która zebrałaby wszystkie okręty, które służyły pod biało-czerwoną banderą od momentu utworzenia Marynarki Wojennej w roku 1918 aż do wybuchu II wojny światowej w roku 1939. W niniejszej pracy po raz pierwszy opracowane zostały jednostki, które nie dotrwały do września roku 1939 oraz okręty planowane, czyli te, o które wzbogaciłaby się Polska, gdyby nie wybuch II wojny światowej. Nowością jest także zaprezentowanie przynależności okrętów do dywizjonów floty, oznaczenia Polskiej Marynarki Wojennej i jej symbole oraz omówienie broni bocznej polskich marynarzy.

Dzieje flot wojennych to ciągle temat fascynujący, daleki od wyczerpania. Po latach, od czasu śmierci Jerzego Pertka, który jako pierwszy podejmował w szerszy sposób powstanie i rozwój floty niemieckiej, polska historiografia wojskowa doczekała się badacza od wielu lat kontynuującego i poszerzającego te badania. Roman Kochnowski z wielkim znawstwem porusza się w tematyce zarówno floty niemieckiej, jak też praktycznie zapomnianej floty austro-węgierskiej. Przedstawiany tu zbiór studiów i szkiców, podsumowuje doskonale lata badań, prac przyczynkarskich i popularyzujących tematykę nie dość znaną. Można sądzić, że na trwałe wejdzie on do dyskursu historiograficznego w Polsce (z rec. prof. dra hab. M. Franza)

W kwietniu 1919 r. powstaje przy Grupie Podlaskiej, dowodzonej przez gen. Listowskiego, zaczątek Flotylli Pińskiej w postaci oddziału, składającego się z czterech łodzi motorowych, pozostawionych przez wojska niemieckie.
Były oficer marynarki rosyjskiej ks. Jan Giedroyć, zatrudniony w służbie cywilnej w Brześciu Litewskim, wiedząc o wspomnianych łodziach motorowych, zameldował się u gen. Listowskiego z prośbą o przyjęcie go do służby czynnej w wojsku polskim, oraz przedstawił dowódcy Grupy Podlaskiej projekt utworzenia flotylli rzecznej na rzekach Pinie i Prypeci.

Praca Tadeusza Górskiego rzuca zupełnie nowe światło na historię polskie floty wojennej. Do tej pory ograniczano się prawie wyłącznie do problematyki bałtyckiej. Nie doceniano Morza Czarnego jako akwenu, gdzie Rzeczpospolita, głównie za panowania Zygmunta II i Władysława IV, prowadziła aktywne działania morskie siłami flotylli kozackich czajek. A przecież ich sukcesy w potyczkach z Turkami skłoniły króla Władysława IV do zorganizowania takiej flotylli do walki ze Szwedami. Niniejsza publikacja pokazuje dobitnie, że mimo nie zawsze przychylnego Kozakom stanowiska władz Rzeczpospolitej, flotylle czajek odegrały doniosłą rolę w konfliktach polsko-tureckich. To głównie dzięki nim Polska akcentowała swą obecność na zajętym przez Turków Morzu Czarnym.

Krew wikingów płynie w żyłach milionów mieszkańców Europy i Ameryki, a opowieść o ich podbojach, wyprawach odkrywczych i dokonaniach nie przestaje inspirować ludzi na całym świecie.
Pewnego letniego dnia 793 roku z morza na wyspę Lindisfarne wyszła śmierć. Ci, którzy napadli i złupili położony na niej klasztor benedyktynów, byli pierwszymi wikingami. Przez następne dwieście lat siali oni grozę w całej Europie. Ich długie łodzie, a nawet sama nazwa budziły paniczny lęk przed "furią ludzi Północy". Jednak mimo reputacji krwiożerczych wojowników mieli wyrafinowaną kulturę - tworzyli urokliwe dzieła sztuki, literaturę o nieprzemijającej sile oddziaływania oraz zaskakująco trwałe państwa.
Philip Parker opowiada ich historię od pierwszych, drobnych wypraw łupieskich po inwazje wielkich armii, które wyruszały ze Skandynawii, by podbić całe połacie Francji, Wielkiej Brytanii i Irlandii. Relacjonuje ich homeryckie podróże przez Atlantyk do skutych lodem fiordów Grenlandii i Ameryki Północnej, gdzie dotarli cztery stulecia przed Kolumbem, oraz na wschód, wielkimi rzekami Rusi, po bogactwa Bizancjum.
Furia ludzi Północy mówi o tym, jak położona na skraju Europy Skandynawia zdołała niemal na trzy wieki zdominować i sterroryzować znaczną część kontynentu oraz jak koniec końców chrześcijaństwo oraz rosnąca potęga królów złagodziły brutalność wikingów i położyły kres ich najazdom.

Powieść oparta na wspomnieniach autora, który w 1937 r. wstąpił do marynarki wojennej, a w latach II wojny światowej walczył na niszczycielu ORP "Błyskawica", a potem krążowniku "Dragon".
Granatowa załoga składa się z dwóch części: "Z falą i pod falę"obejmującą wspomnienia ze służby przed wojną w marynarce wojennej oraz z tytułowej "Granatowej załogi", w której autor zawarł swoje przeżycia wojenne.

Książka jest syntezą dziejów krajów i narodów Europy wschodniej i północnej skupionych wokół Morza Bałtyckiego. Autor przedstawia historię aktywności ludzkiej w strefie Bałtyku od zarania dziejów do czasów współczesnych. Prezentuje wspólne elementy losów, powinowactwo kulturowe i ideowe regionu. Ogromnym atutem książki są liczne fotografie archiwalne.

Pozycja przeznaczona jest dla studentów historii, prawa i administracji, nauk politycznych, filologii obcych (niemieckiej, rosyjskiej, skandynawskiej), nauk politycznych i dziennikarstwa, a także osób zainteresowanych wspólnym dziedzictwem strefy bałtyckiej oraz miłośników dobrego pisarstwa historycznego.
Autor: Wolfgang Froese.

Na niniejszą książkę składają się zasadniczo wykłady o wojnach morskich, które odbywałem w 1934/5 r. na Kursie Specjalizującym dla wykładowców historii wojskowej w szko­łach wojskowych, zorganizowanym przez Wojskowe Biuro Historyczne Generalnego inspektoratu Sił Zbrojnych. Wy­kłady te składają się na treść książki, przeznaczonej przede wszystkim jako podręcznik dla czytelnika, który chce i ma zapoznać się z zagadnieniem morskim pod względem woj­skowym. W moich wykładach chodziło o podkreślenie trzech rzeczy: po pierwsze, znaczenia morza, jako arterii komuni­kacyjnej, po drugie, wykorzystania tego morza pod osłoną ma­rynarki wojennej i po trzecie, zilustrowania szeregiem sy­stematycznych przykładów, w jaki sposób odbywało się sto­sowanie marynarki wojennej, aby wykorzystać morze w dzie­dzinie komunikacyjnej podczas wojny. Przykłady stosowania marynarki wojennej ułożyłem w porządku chronologicznym, idąc przy tym drogą następującą: zacząłem od czasów starożytnych (marynarka wiosłowa), przeszedłem przez śred­niowiecze (marynarka wiosłowa i żaglowa), następnie na­szkicowałem czasy nowożytne (marynarka żaglowa) i za­kończyłem na czasach najnowszych, do doby obecnej włącz­nie (marynarka parowa). Po daniu w ten sposób obrazu wojen morskich, zacząwszy od głębokiej starożytności (wojny grecko-perskie) i skończywszy na bieżącym stuleciu (Wielka Wojna Światowa), przeszedłem do opisu zmagań na Bał­tyku, które posłużyły za punkt wyjściowy do naszych zapa­sów morskich w XVI-XVII w. Mając czas bardzo ograni­czony, musiałem całą rzecz traktować, o ile możności, najzwięźlej. Dlatego też nie mogłem poruszyć w dziejach staro­żytnych wojny peloponeskiej, w średniowieczu wspomniałem jedynie o kampaniach wenecko-tureckich, a w czasach nowo­żytnych streściłem przebieg pierwszej wojny angielsko-holenderskiej, pozostawiłem na uboczu wojny angielsko-francuskie za Ludwika XV i musiałem pominąć, ograniczając się jedynie do wzmianki, kampanię angielską na Małych Antylach w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Te same względy braku miejsca i czasu zmusiły mnie do pominięcia w wieku XIX kampanii krymskiej, wyprawy chińskiej adm. Courbet’a i wojny hiszpańsko-amerykańskiej. Uważałem jednak i uwa­żam, że nawet tak schematyczny, a skrócony kurs da nie­zbędne wiadomości o wojnach morskich nie tylko oficerowi wojsk lądowych, lecz przeciętnemu czytelnikowi, który inte­resuje się zagadnieniem morskim w całej jego pełni. Do­dać przy tym muszę, że nasza, tak świetnie rozwijająca się fachowa i popularyzatorska literatura wojskowa w zakre­sie wojen morskich ma dotychczas zupełną lukę, którą stara się w drobnej mierze zapełnić niniejsza praca.

Historia ludzkości od starożytności związana była ze zdobywaniem mórz. W czasach nowożytnych siły morskie odgrywały jeszcze większą rolę. Granice chronologiczne niniejszej książki stanowi druga połowa XVI wieku i rok 1914. Pierwsza cezura wynika z powszechnego zastosowania nowego pędnika - żagla - oraz artylerii okrętowej, rewolucjonizującej strategię i taktykę morską, jak również zapoczątkowania walki o hegemonię oceaniczną. Równie naturalną granicą jest wybuch I wojny światowej. Jej zasięg oraz gwałtowny postęp techniczny, rzutujący na sposoby prowadzenia działań, a także głębokie przemiany polityczne, jakie wywołała, powodują, że rok 1914 uważa się za początek nowej epoki.

Opisująca setkę obiektów mających kluczowe znaczenie dla rozwoju sztuki żeglarskiej, Historia żeglarstwa w 100 przedmiotach w fascynujący sposób przedstawia ewolucję tej dziedziny ludzkiej aktywności. Jest tu wszystko: 
od pierwszych łodzi, przez wikińskie okręty, aż po technologie wykorzystywane w najnowocześniejszych jachtach. Są również opisy nieodłącznych elementów sztuki żeglarskiej, na przykład latarni morskiej z soczewką Fresnela, czy pomocy nawigacyjnych, oraz wynalazków zwiększających bezpieczeństwo na morzu, takich jak astrolabium, sekstant i kompas. Nie zabrakło także ciekawostek, na przykład historii straszliwego kańczuga, pirackich kolczyków, marynarskich tatuaży czy uwielbiającego szpinak Popeye`a.

Niniejsza książka przedstawia historię powstania i rozwoju jednostek pływających, ich napędu, uzbrojenia, nawigacji, taktyki i strategii walk od czasów przedhistorycznych do końca XVI wieku w Europie Północnej. Rozważania prowadzone są na tle rozwoju gospodarczego, politycznego, tworzenia się państw i imperiów kolonialnych, związanych z tym wojen na morzach, terenach nadbrzeżnych i rzekach.
Publikacja napisana została w układzie kalendarium, celem przedstawienia rozwoju budownictwa okrętowego i wszystkich czynników na nie wpływających w maksymalnie zwięzły sposób, co pozwoli czytelnikowi wyciągać własne wnioski i łatwo docierać do potrzebnych mu informacji.

W połowie XVI stulecia pojawił się nowy typ żaglowca, zaprojektowany specjalnie po to, aby przewozić bogactwo Ameryk do Hiszpanii. Mowa o galeonie; przez następny wiek okręty te służyły Hiszpanii, transportując skarby, prowadząc bitwy i stając się symbolem hiszpańskiej potęgi. W książce w pełni omówiono rozwój i konstrukcje hiszpańskich galeonów, a także ich uzbrojenie i załogę potrzebną do wybudowania i utrzymania tych okrętów. Autor zbadał także rolę galeonów jako statków skarbowych i opisał, jak używano tych jednostek w czasie bitwy.

Lata 1639-1667 to niezwykle interesujący i ważny z punktu widzenia wojen morskich, a także historii gospodarczej, okres w historii Republiki Zjednoczonych Prowincji i Europy. Po ostatecznym złamaniu potęgi Hiszpanii w bitwie pod Downs (1639) Republika Zjednoczonych Prowincji mogła wreszcie zająć jej miejsce i stać się pierwszą potęgą morską ówczesnego świata. Rok 1648/49 uważany jest za szczytowy punkt supremacji handlowej małej kupieckiej republiki na morzach. Po pokonaniu Hiszpanii mogło wydawać się, że jej pozycja jest niezagrożona. Przewaga Republiki Zjednoczonych Prowincji w ilości posiadanych jednostek handlowych i rybackich nad innymi państwami była miażdżąca. Szybko okazało się jednak, że dobrze rozwijająca się gospodarczo Anglia, stanie się nowym, groźnym przeciwnikiem. Rywalizacja handlowa obu państw miała znaleźć kontynuację w szeregu wyniszczających wojen morskich. W książce, którą oddajemy Czytelnikowi do rąk omówiono organizację holenderskiej floty wojennej (admiralicje, korpus oficerski, załogi, okręty) oraz rolę floty w polityce państwa. Najlepszą miarą skuteczności floty wojennej jest konfrontacja z przeciwnikiem, dlatego też w książce przedstawiono najważniejsze działania wojenne na morzu w latach 1639-1667, miedzy innymi bitwę pod Downs (1639), będącą wielkim zwycięstwem Anglików bitwę pod Lowestoft (1665), słynne zwycięstwo Holendrów w najdłuższej bitwie epoki żagla - bitwie czterodniowej (1666), czy wyprawę admirała De Ruytera do Chatham (1667).
Autor: Anna Pastorek

Album - monografia Jacht Klubu Morskiego Gryf wydany z okazji 80-lecia tej zasłużonej instytucji. Zawiera opis historii klubu, klubowych jachtów, sylwetki słynnych żeglarzy pływających pod proporcem klubu. Również kilka opowieści zupełnie współczesnych.
Ciekawa książka dla tych, którzy interesują się historią żeglarstwa.

Joseph Conrad i narodziny globalnego świata łączy w sobie historię, biografię i relację z podróży. Maya Jasanoff, jedna z najlepiej zapowiadających się historyczek młodego pokolenia, podąża śladami Conrada i historii z jego czterech największych dzieł: Tajnego agenta, Lorda Jima, Jądra ciemności i Nostromo. W wizjonerskim stylu zgłębia życie i czasy Conrada, ukazując dwie burzliwe epoki globalizacji - współczesną i tę z przełomu XIX i XX wieku.
Joseph Conrad urodził się w Berdyczowie, w zaborze rosyjskim, w 1857 roku jako Józef Teodor Konrad Korzeniowski. W wieku szesnastu lat porzucił majątek opiekuna prawnego Tadeusza Bobrowskiego, by zostać marynarzem. W ciągu dwudziestu lat opłynął wszystkie morza świata, po czym zamieszkał na stałe w Anglii i chwycił za pióro. Obserwował wzbierający, nastawiony na rywalizację "nowy imperializm", który panoszył się w niemal każdym zamieszkanym zakątku naszego globu. Przyglądał się również z bliska miejscom położonym "o trzysta mil od wszelkich poczt i telegrafów". Widział hipokryzję, stojącą za najważniejszymi ideałami Zachodu.
W tej wykraczającej poza ramy gatunkowe, porywającej intelektualnie i głęboko ludzkiej publikacji, wyruszamy z autorką w podróż do mrocznego jądra Conradowskiego świata - a stamtąd prosto do naszego własnego jądra ciemności.

Strategia oraz taktyka walki morskiej, a także broń używana do jej prowadzenia, znacznie zmieniły się od czasów I wojny światowej. Dziś w bitwach morskich nie królują wielkie pancerniki, ale jeszcze większe od nich lotniskowce.

Książka zawiera 300 kolorowych i czarno-białych fotografii oraz ilustracji. To kompletny przewodnik po historii rozwoju okrętów nawodnych i podwodnych oraz po rodzajach broni marynarki wojennej od wybuchu I wojny światowej. Opisano w niej wszystkie najważniejsze bitwy XX wieku, od bitwy jutlandzkiej po zatopienie Bismarcka, od bitwy pod Midway po zimnowojenny pat i zatopienie krążownika General Belgrano w 1982 roku. Książka przedstawia też najnowszą technologię marynarki wojennej.

Dzięki specyfikacjom technicznym, przekrojowym ilustracjom oraz szczegółowym danym na temat uzbrojenia i opancerzenia książka pokazuje zmianę znaczenia pancerników, niszczycieli, fregat, okrętów podwodnych, krążowników i lotniskowców w XX i XXI wieku. Kampanie morskie od I wojny światowej do dzisiaj to miarodajny przewodnik po taktyce i strategii walki na morzach i oceanach od początku XIX wieku do czasów współczesnych.

Po trzech tomach "rybackich tragedii" i czterech, w których przedstawiono katastrofy i wypadki morskie floty transportowej, Ryszard Leszczyński uznał, że przyszła kolei na omówienie "czarnych kart historii" jednostek pomocniczych. Armady niewielkich, choć w morskim i nadbrzeżnym pejzażu statków wszechobecnych, bez których żaden port, czy lokalny terminal specjalnego przeznaczenia, nie byłby w stanie sprawnie funkcjonować. Prezentowany wolumin zamyka zatem ciąg opracowań obrazujących problematykę wypadkowości jednostek spod biało-czerwonej bandery, obejmując chronologiczną cezurą przestrzeń nieomal stu lat. Od odzyskania porozbiorowej niepodległości i pierwszych epizodów naszych morskich poczynań i dziejów, do czasów nieodległych i współczesnych. Dni dla gospodarki morskiej i krajowego shippingu - jak niegdyś - niełatwych, tyle że przyczyny owego stanu rzeczy mają już diametralnie inne, sięgające niepodobnych okoliczności i źródeł, podłoże.

Morskie katastrofy towarzyszą żegludze od zarania dziejów. Niestety, w miarę rozwoju techniki, wielkości i prędkości kursujących po morzach i oceanach statków, skutki katastrof są coraz bardziej dotkliwe. I choć - jak wynika z międzynarodowych statystyk - codziennie zdarza się obecnie jakaś morska tragedia (pożar, zderzenie, wywrotka, eksplozja, wejście na mieliznę lub skały, spotkanie z falą tsunami), są i takie katastrofy, które uznać trzeba za wyjątkowe, trudne do rozwikłania, wynikające ze splotu nieszczęśliwych okoliczności czy nakładających się wzajemnie kilku życzeń. Morskie wypadki i katastrofy nie mijają także polskich statków. W archiwach Gdańskiego, Szczecińskiego i Koszalińskiego Urzędu Morskiego, a także gdyńskiej i szczecińskiej Izby Morskiej oraz Odwoławczej Izby Morskiej w Gdyni, znajdują się całe kilometry akt z opisami mniej lub bardziej dramatycznych wydarzeń, w wyniku których ginęli ludzie i tonęły zdezelowane parowce i nowoczesne motorowce, turystyczne statki i sportowe jachty, rybackie kutry i trawlery, holowniki i pilotówki oraz wiele innego sprzętu wodnego.

Walka australijskiego krążownika "Sydney" z "Kormoranem" to jeden z najsłynniejszych pojedynków na morzu podczas drugiej wojny światowej. Skończył on 352-dniowy rajd "Kormorana" przez dwa oceany.

Zagadka zniknięcia krążownika "Sydney" wraz z całą załogą do dzisiaj budzi wiele emocji i spory wśród historyków .Jak to możliwe że z jednego okrętu zatopionego w tym samym czasie ratuje się większość załogi, a żaden rozbitek z drugiego okrętu nie zostaje odnaleziony? A przecież po przerwanym boju oba okręty pozostały na powierzchni jeszcze przez pewien czas ,a załogi miały możliwość opuszczenia pokładów. Zagadką pozostaje też w jaki sposób "Kormoran" zatopił silniejszego przecież od siebie przeciwnika ,z którym nie chciał przecież prowadzić boju. Czy książka Detmersa wyjaśnia tajemnicę "Sydneya"? Na pewno nie. Dzięki niej możemy jednak poznać ten klasyczny epizod drugiej wojny światowej przynajmniej z jednej, niemieckiej strony. O tym co działo się na Sydneyu podczas bitwy nie dowiemy się już nigdy.

Znane są rajdy niemieckich okrętów w II wojnie światowej na morzach i oceanach od północnego Atlantyku po ujście La Platy i Ocean Indyjski. Któż nie słyszał o wyczynach niemieckich pancerników, zatopieniu "Hooda" - dumy Royal Navy? A zuchwała wyprawa Guntera Priena, który dowodząc U-47 posłał na dno pancernik "Royal Oak" w samym sercu brytyjskiej bazy? Do legendy przeszedł pojedynek polskiego "Pioruna" z "Bismarckiem". A niesamowite epopeje niemieckich podwodniaków tak sugestywnie ukazane w słynnym filmie "Okręt" Wolfganga Petersena? Czym naprawdę były "wilcze stada" i dlaczego Kriegsmarine nie miała lotniskowców?
O tych i wielu innych wydarzeniach, o historii niemieckiej marynarki wojennej w niezwykłych czasach morskich zmagań dowiemy się z tej książki. W jakich okolicznościach powstała, czy miała realne szanse na zwycięstwo z połączonymi flotami Aliantów, dlaczego była uważana za najnowocześniejszą marynarkę wojenną ówczesnego świata, na czym polegała jej szczególna innowacyjność ? Jeśli szukasz odpowiedzi na te pytania - sięgnij po Kriegsmarine 1935-1945.

Marynarka wojenna III Rzeszy siała postach wśród alianckich okrętów nawodnych, szczególną grozę budziła ataki tzw. wilczych stad, czyli zgrupowań okrętów podwodnych na konwoje płynące z Ameryki do Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckiego. uznanie wśród przeciwnika wzbudziły też rajdy wielkich okrętów nawodnych Rzesz, np. pancernika Bismarck.

Do historii przeszedł jako Krzysztof Kolumb. Ale czy rzeczywiście tak nazywał się odkrywca Ameryki? Skąd naprawdę pochodził? Jaki był jego status społeczny?

Istnieje wiele teorii na ten temat, a rozmaite, rozsiane w czasie i przestrzeni wzmianki o korzeniach Kolumba wcale nie ułatwią poznania jego prawdziwej tożsamości.

Niezbadany pozostaje trop grecki. Wiedzie on na wyspę Chios i w stronę bizantyjskiego rodu Dishypatos.

Wiele wskazuje na to, że Kolumb był spokrewniony z Paleologami - dynastią ostatniego cesarza Bizancjum Konstantyna XI, zaś prawdziwą tożsamość musiał ukrywać z obawy o głowę. Turcy, którzy co dopiero zajęli Konstantynopol nie chcieli, aby ktoś wzniecał bunty przeciwko ich władzy, zwłaszcza krewni cesarza.

Właśnie tym, niezwykle barwnym i ciekawym tropem greckim podąża znany badacz i podróżnik Jarosław Molenda.

Kwestia bałtycka, wydana po raz pierwszy w 1947 r. praca prof. Władysława Konopczyńskiego (1880-1952), należy do klasycznych dzieł historiografii polskiej. Jest przekrojowym studium dziejów zmagań o dominację lub choćby obecność nad Bałtykiem, toczonych przez zmieniające się organizmy polityczne, powstające i upadające w tym regionie na przestrzeni jego historii pisanej aż do II wojny światowej. Autor analizuje politykę najważniejszych aktorów nadbałtyckiej rozgrywki - Duńczyków, Szwedów, Niemców, Rosjan, Polaków - ukazuje czynniki, za sprawą których w różnych okresach jedne państwa osiągały w niej przewagę, a inne ponosiły porażki, a nawet przestawały odgrywać znaczącą rolę.

Kreśląc fascynującą panoramę zmiennych europejskich sojuszy, przedstawia także wpływ na te zmagania Anglii, Holandii, Francji, Austrii i Hiszpanii. Opisując rywalizację potęg, nie zapomina o uwikłanych w nią losach mniejszych plemion a później narodów. Z jego znakomitej analizy wyłania się bardzo złożony, ale spójny obraz zmagań, których skutki dla polityki europejskiej były niekiedy kluczowe: jedne państwa wynosząc na szczyty, inne spychając na margines. Kwestia bałtycka była bowiem znacznie bardziej istotna dla Europy, niż obecnie skłonni jesteśmy przeważnie sądzić.

Cel niniejszego dzieła stanowi zbadanie historii kwestii bałtyckiej w XVI i XVII stuleciu. Wywołała ona w owej epoce zaciętą walkę, mającą z początku charakter raczej kulturowy i handlowy, a później wyłącznie polityczny.
Nowy kierunek całemu handlowi Europy nadały wielkie odkrycia geograficzne, które to zdarzenie zadało Hanzie decydujący cios. Jej upadek przyniósł z kolei awans wielu nowych państw na stopień europejski. Dania, Rosja, Szwecja i Polska na wyścigi dążyły od tej pory do objęcia jej bogatego spadku, rozpoczynając między sobą długą wojnę; władca,który wyszedłby z niej zwycięsko, zająłby dominującą pozycję na całej północy. Walka o panowanie nad Bałtykiem nabrała zatem charakteru tak ekonomicznego, jak i politycznego. Kwestia bałtycka weszła w nową fazę rozwoju. Nie dotyczyła ona już wyłącznie handlowej dominacji na tym morzu, ale rozszerzyła się na politykę i sprawy wyznaniowe. Cała historia państw północy – Rosji, Polski, Szwecji i Danii - jako państw europejskich wiąże się z tym kolejnym etapem kwestii bałtyckiej. Ich polityka zagraniczna to w znacznej mierze polityka bałtycka.

Następnego dnia morze znów było gładkie i spokojne. Rybak miał nadzieję, że Gosk zrozumiał ich miłość i nie będzie sprzeciwiał się małżeństwu córki. Wsiadł do łódki i wyruszył na połów. Był sam daleko w morzu, gdy nagle nadciągnęły ogromne fale. Z nieba uderzył piorun. zaczął się sztorm. To Gosk postanowił ostatecznie rozprawić się z bezczelnym człowiekiem, który śmiał zdobyć serce jedynaczki. Z morza wysunęła się boginka, weszła do łodzi, stanęła przy ukochanym. Na próżno wzywał ją ojciec - Jurata wolała zginąć u boku człowieka, niż żyć w pięknym pałacu na dnie morza. Zapamiętały w złości Gosk uderzył piorunem w łódź, zabijając młodych. A gdy już zrozumiał, że utracił swą jedyną córkę, ogarnęła go rozpacz. Jeszcze jeden, ostatni piorun uderzył w jantarowy zamek na dnie morza, rozbijając go na miliony kawałków. Na Bałtyku...

Baśnie w trzech wersjach językowych - polskiej, niemieckiej i kaszubskiej.

Najsławniejsze okręty wojenne świata XX wieku Tom 1

Oto macie drodzy Czytelnicy w swoich dłoniach pierwszy tom z nowej serii poświęconej najsławniejszym okrętom wojennym świata XX wieku. Minione stulecie to okres wielu konfliktów zbrojnych, w tym dwóch straszliwych wojen światowych. W czasie ich trwania okręty wojenne wielu flot spełniały nie tylko ważną, ale niekiedy decydującą rolę w obronie interesów głównych mocarstw morskich, lecz także tych mniejszych państw, których byt zależał od dostaw morskich. Pośród setek a nawet tysięcy okrętów wszystkich klas, niektóre z nich wyróżniały się w sposób szczególny. Czy to ze względu na swoje niecodzienne parametry i możliwości bojowe, czy też dzięki nowatorstwu konstrukcji lub z powodu wybitnych zasługach bojowych w okresie działań wojennych. Sława wielu z tych okrętów jest
czymś ponadczasowym i dlatego sądzimy, że warto przypomnieć historię ich projektowania, budowy oraz służby bojowej wspartą rysunkami, grafiką oraz wieloma znanymi oraz niepublikowanymi dotąd w Polsce fotografiami.

Książka jest autentyczną relacją lekarza okrętowego załogi statku "Bolesław Krzywousty" uprowadzonej przez partyzantów Ludowego Frontu Wyzwolenia Erytrei. Sam statek był przez prawie 3 godziny ostrzeliwany z broni maszynowej i granatników, co wywołało szybko rozprzestrzeniający się na nim pożar. Piracki atak miał miejsce 3 stycznia 1990 r., gdy polski statek, płynąc z Port Sudanu do Massawy znajdował się 59 Mm (109 km) od tego portu i w odległości ok. 10 km od brzegu. Ataku dokonało kilkunastu młodych Erytrejczyków na trzech szybkich łodziach motorowych. Licząca 29 osób załoga wraz z jedną pasażerka, ewakuowała się z płonącego jak pochodnia statku na jednej ocalałej szalupie. Potem polskich marynarzy uprowadzono na pustynno-górzysty erytrejski ląd, gdzie spędzili 19 dni, pełnych obaw o własne życie, często na rozkaz porywaczy zmieniając miejsca pobytu.
Doszczętnie strawiony przez pożar wrak statku do dzisiaj znajduje się na mieliźnie w pobliżu miejscowości Mersa Galbut przypominając nie tylko o dramacie jego załogi, ale również o tragicznej pomyłce erytrejskich partyzantów. Ostrzeliwując "Bolesława Krzywoustego" byli oni pewni, że jest to sowiecki statek, który wiezie do Massawy broń przeznaczoną dla wojsk etiopskich, z którymi od wielu już lat prowadzili regularną wojnę o uzyskanie pełnej niepodległości. Polski statek znalazł się w tym rejonie akurat w momencie bardzo ciężkich walk o kontrolę nad tym najważniejszym, jeszcze wtedy portem Etiopii.
Książka napisana jest wartkim, reporterskim językiem, przybliżającym Czytelnikom ten ciekawy ale podobno najbiedniejszy obecnie kraj Afryki. Dodatkowo jego niepowtarzalną egzotykę ilustrują zdjęcia Romana Rojka z redakcji "Poznaj Świat".

Książka ta jeszcze na długo przed ukazaniem się wzbudziła olbrzymie kontrowersje w kraju i za granicą, w środowisku kombatanckim Polskiej Marynarki Wojennej. Składa się na nią kilkadziesiąt opowiadań o okrętach i ludziach morza w latach 1939-1946. Autor naświetlił wybrane zagadnienia, które w minionych latach były słabo zweryfikowane, ukrywane lub otaczane murem milczenia. Ujawnione zostały mało znane dotychczas fakty, nieznane relacje świadków, tuszowane i ukrywane: bunty załóg, dezercje, nadużycia, przejawy demoralizacji, kolizje okrętów, przypadki nieudolnego dowodzenia i wstydliwe epizody.

Prof. dr kpt. ż. w. Daniel Duda całe swoje życie od wczesnych lat młodzieńczych związał z morzem, zaczynając od uczestnika kursów pracy morskiej, jungi, ucznia Państwowej Szkoły Morskiej, członka załóg statków m.in. Polskich Linii Oceanicznych (od starszego marynarza do stopnia kapitana żeglugi wielkiej), kapitana Portu Gdynia, wreszcie pierwszego dziekana wydziału nawigacyjnego w nowo utworzonej w 1969 roku Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni, a od 1972 roku nieprzerwanie do 1981 roku jej rektora. Był też zastępcą dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni. Obecnie prof. Duda pełni funkcję kierownika katedry Eksploatacji Jednostki Pływającej w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni - Oksywiu.

Bitwy na Morzu Koralowym i pod Midway - to okres zwrotu w wojnie na Pacyfiku. Po paśmie niebywałych sukcesów od początku wojny, w bitwie na Morzu Koralowym Japończycy po raz pierwszy nie odnieśli druzgoczącego sukcesu. A bitwa pod Midway to japoński Stalingrad. Japończycy po tej klęsce już do końca wojny nie uzyskali inicjatywy w działaniach na Pacyfiku. O przełomowym okresie wojny na Pacyfiku opowiada oficjalny historyk US Navy, Samuel E. Morison.

Kolekcja "Dwudziestolecie międzywojenne " to wyjątkowa seria 39 książek o świecie, który przeminął, ale który wart jest przypomnienia. Zapraszamy czytelników do sentymentalnej podróży, w której postaramy się przedstawić najważniejsze aspekty życia w tamtych czasach. Opowiemy o tym, jak Polacy pracowali i odpoczywali, co ich wzruszało, interesowało czy bulwersowało. W naszej serii nie zapomnimy także o poważniejszych tematach , takich jak: polityka, rozwój nauki i przemysłu oraz stosunek do mniejszości narodowych . Zatem, cytując słowa znanego szlagieru z 1935 roku, powróćmy jak za dawnych lat...

Kronika rywalizacji chrześcijaństwa i islamu w obrębie Morza Śródziemnego.
Fascynująca epoka - średniowiecze; fascynujący obszar - basen Morza Śródziemnego, a wokół niego ludzie wyznający dwie wielkie religie monoteistyczne: chrześcijaństwo i islam.
Autor zamyka swe rozważania w ramach wyznaczanych przez wielkie starcia wojowników obu religii, zaczynając od bitwy nad Jarmukiem w roku 636, a kończąc już epoce odrodzenia - oblężeniem Malty w roku 1565. I choć te burzliwe dzieje kreśli, odwołując się do spotkań na polu walki, to jednak bardzo mocno podkreśla także aspekty pokojowego współistnienia, wymiany kulturowej i tolerancji. Karty tej książki zapełniają barwne postaci, które na zawsze zapisały się w historii - nie tylko władcy i wojownicy, ale też uczeni, poeci, architekci - oraz ich dzieła.

Nowa historia wikingów
Od krwawego ataku na klasztor Lindisfarne w 793 roku do zasiedlenia Grenlandii i odkrycia Ameryki Północnej wikingowie zdominowali Europę na ponad 300 lat. Co leżało u źródeł tej erupcji przemocy i co ostatecznie położyło jej kres?
Historia autorstwa Roberta Fergusona rzuca nowe światło na różnorodne aspekty kultury wikingów: ich religię, architekturę, sztukę budowania okrętów, a także literaturę sławiącą dokonania królów i wodzów o tajemniczo brzmiących przydomkach, takich jak Harald Sinozęby czy Ivar bez Kości. To najbardziej klarowny i fascynujący obraz świata wikingów, jaki do tej pory stworzono.

Autor po wydaniu swojej pierwszej książki poświęconej wojnom morskim czasów hellenistycznych postanowił dopełnić tematykę i napisać książkę o wojnach morskich Hellady od czasów legendarnego Minosa do zakończenia tak zwanej wojny sprzymierzeńczej, jaką Ateny stoczyły w latach 357-355 p.n.e.

Wszyscy czytelnicy, których interesuje starożytność, a szczególnie starożytna marynistyka oraz w materialnym i duchowym dorobku Hellady dostrzegają korzenie naszej cywilizacji odnajdą tą książkę niezmiernie fascynującą.

Autor: Waldemar Pasiut.

Książka "Niszczyciele Polskiej Marynarki Wojennej" jest kompendium wiedzy na temat tej klasy okrętów służących w latach 1928-2002 pod biało-czerwoną banderą. Autor rzeczowo przedstawia historię każdego niszczyciela, szlak bojowy podczas II wojny światowej, zamieszcza szczegółowe dane taktyczno-techniczne. Cennym uzupełnieniem opisów okrętów są archiwalne zdjęcia (wiele dotąd nie publikowanych), dokładne plany w dwóch rzutach, przekroje kadłuba i szkice wyposażenia i uzbrojenia, barwne plansze z przykładami malowania i kamuflażu.

Od Abydos do Akcjum
Wojny morskie w czasach hellenistycznych (323-31 r.p.n.e.)
Moją książkę adresuję do studentów historii oraz do tych wszystkich, których interesują dzieje starożytne lub marynistyka.
Mam także nadzieję, że treść zawarta wzbogaci wiedzę zawodowych historyków specjalizujących się w innych dziedzinach tej nauki, a i specjaliści od hellenizmu znajdą dla siebie coś ciekawego i nowego.
Od Autora, fragment

W latach 1570-1572, z woli króla Zygmunta II Augusta, weneccy mistrzowie budowali w Elblągu wojenny okręt. Był on pierwszą w dziejach państwa polskiego jednostką przeznaczoną od początku do działań zbrojnych. Z pozornie niejasnych przyczyn nigdy go nie wykończono. Mimo tego "Galeon z Elbląga" stał się tematem prac historycznych i publikacji popularnonaukowych. Zainteresowali się nim powieściopisarze, dziennikarze i modelarze. Został wykorzystany w okresie międzywojennym, kiedy to próbowano przy jego pomocy utrwalić pogląd o morskiej potędze Rzeczpospolitej, od zawsze dążącej do dominacji nad Morzem Bałtyckim. "Galeon z Elbląga" na dobre zadomowił się w polskiej historiografii.
Autor: Bohdan Andrzej Kuliński.

Oddajemy w ręce czytelników nową serię wydawnictwa Napoleon V poświęconą historii polskich okrętów wojennych w Wielkiej Brytanii w latach 1939-1945. W jej ramach opublikowanych zostanie 20 tomów. Omówione zostaną wszystkie znaczące wydarzenia, patrole bojowe oraz starcia jednostek nawodnych i podwodnych "małej floty", które składają się na dzieje biało-czerwonej bandery na Zachodzie podczas II wojny światowej. Dodatkową atrakcją opracowania są kolorowe grafiki okrętów i uzbrojenia, unikalne fotografie, relacje naocznych świadków wydarzeń oraz kopie dokumentów przechowywane w archiwach krajowych i zagranicznych.

Imperium Rzymskie zostało zbudowane nie tylko dzięki sile legionów, ale również dzięki flocie, która prawdopodobnie była jedną z największych potęg morskich w historii. Nie mając na morzu żadnych poważnych przeciwników podczas trwania Pax Romana, Rzymianie zaczęli budować w dużych liczbach mniejsze, szybsze okręty w miejsce wielkich galer, które zniszczyły niegdyś flotę Kartaginy.

Wzbogacona o szczegółowe ilustracje, spektakularne wyobrażenia scen bitew i starannie dobrane fotografie, książka ta wyjaśnia, w jaki sposób doszło do powstania pierwszych rzymskich stałych flot, jaka była ich organizacja i sposób działania. Odpowiada także na pytanie, w jaki sposób rzymska technologia morska została dostosowana do nowych realiów władzy cesarskiej.

W momencie wybuchu I wojny światowej Osmańska Marynarka wojenna posiadała różnorodną flotę złożoną z przestarzałych okrętów, kupionych bez zwracania większej uwagi na strategię morską. Lecz Imperium Osmańskie włączyło się do wojny w spektakularny sposób, oferując schronienie nowoczesnym jednostkom niemieckim - krążownikowi liniowemu i lekkiemu krążownikowi, które później dołączyły do osmańskiej floty.

W tym interesującym kompendium wiedzy na temat okrętów i innych pojazdów podwodnych czytelnik znajdzie odpowiedzi na ważne pytania dotyczące długiej międzynarodowej historii podwodnej żeglugi. W krótkich, zrozumiałych tekstach autor objaśnia proces rozwoju tych konstrukcji budowanych w celach wojskowych i naukowych. Dodatkowe źródło cennych informacji stanowią przejrzyście wykonane tabele zawierające najbardziej interesujące dane techniczne poszczególnych okrętów podwodnych oraz 160 w większości kolorowych zdjęć i ilustracji.

Pomiędzy powstaniem republiki a ustanowieniem cesarstwa rzymska flota z mało znaczącej siły zajmującej się zabezpieczaniem wybrzeża przekształciła się w największą i najbardziej rozwiniętą flotę świata. Rozpoczynając od skopiowania dużych, skomplikowanych okrętów Kartaginy - ówczesnej potęgi morskiej, Rzym wkrótce prześcignął swojego przeciwnika w dziedzinie innowacji takich jak "kruk", niszcząc na zawsze nie tylko kartagińską flotę, ale i całe państwo. Następnie zajął się eliminacją piratów z rejonu Morza Śródziemnego i zniszczeniem celtyckich żeglarzy z Galii. Rzymska flota została również uwikłana w wojny domowe, które osiągnęły szczytowy punkt w postaci morskiego zwycięstwa odniesionego nad Kleopatrą pod Akcjum. Jest to zadziwiająca opowieść o tym jak Rzymianie tego dokonali, stworzona na podstawie zachowanych źródeł literackich i archeologicznych, oraz ubarwiona olśniewającymi grafikami. Autor bada okręty republikańskiego Rzymu, taktykę, systemy wiosłowania, uzbrojenie, a także kampanie, dzięki którym Rzym zawładnął morzami znanego świata.

Ekspert od historii morskiej Angus Konstam bada rozwój raczkującej floty Tudorów od jej początków w charakterze tymczasowo mobilizowanej floty statków handlowych w XV wieku do stałej marynarki pod panowaniem Henryka VIII. Zarysowane zostało innowacyjne użycie przez Henryka okrętów jako platform artyleryjskich w latach przed bitwą pod Portsmouth w 1545 roku, w której jego flota pokonała znacznie większą francuską armadę. Nieszczęsna "Mary Rose" była zaledwie jednym z wielu potężnych okrętów, które wytyczyły drogę do późniejszej angielskiej morskiej dominacji. Ta książka ożywia te ogromne drewniane okręty wraz z ewolucją ich konstrukcji za pomocą kolorowych rysunków i historycznych źródeł ikonograficznych.

W drugiej części opracowania floty Tudorów marynistyczny ekspert Angus Konstam opisuje niesamowitą transformację floty pod panowaniem królowej Elżbiety I. W okresie tym narodził się zupełnie nowy typ okrętu wojennego, zaprojektowany specjalnie po to, by zdominować oceany i rozszerzyć imperium. Szczegółowo opisując działania wojenne w czasach wilków morskich Francisa Drake`a i Waltera Raleigh oraz walkę z Niezwyciężoną Armadą autor wyjaśnia innowacje technologiczne, które umożliwiły tej niewielkiej, lecz efektywnej marynarce na pokonanie większej floty hiszpańskiej.
Wypełniona wynikami najnowszych badań, dogłębnymi analizami, fotografiami, kolorowymi rekonstrukcjami i szczegółowymi przekrojami, ta książka to obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika marynistyki i dla każdego, kto pragnie zrozumieć jak Brytania zdobyła panowanie nad morzami i utrzymała swą hegemonię na oceanach w epoce żagla.

ORP Krakowiak, ORP Kujawiak i ORP Ślązak Okręty typu `Hunt II` w polskiej marynarce wojennej w latach 1941-1946 to publikacja mająca za zadanie przedstawić służbę ORP Krakowiak, ORP Kujawiak i ORP Ślązak w II wojnie światowej, równocześnie opisując ich załogę i jej koleje życiowe oraz krótko scharakteryzować ten typ okrętów. Dla Polskiej Marynarki Wojennej były to jednostki nietypowe, gdyż jako jedyne należały do tzw. ?niszczycieli eskortowych? (a dokładniej do typu `Hunt II`), których konstrukcja odbiegała od większych niszczycieli zarówno wcielonych do PMW przed II wojna światową jak i w jej trakcie. Służyły w Polskiej Marynarce Wojennej krótko (od 1941 do 1946 r.), ale intensywnie. W trakcie II wojny światowej brały udział w wielu konwojach, patrolach i operacjach, aż do zakończenia tego konfliktu (a właściwie nawet kilka miesięcy dłużej). Ich załoga była mozaiką ludzi pochodzących z wielu miejsc na kuli ziemskiej, których początkowo niewiele łączyło ale jednak znaleźli `wspólny język`, dzięki czemu sumiennie i skutecznie pełnili służbę na opisywanych okrętach - by po zejściu z nich rozpierzchnąć się po świecie. Ich losy przed II wojna światową, w jej trakcie oraz po jej zakończeniu były niekiedy barwne i nietypowe, ale na pewno niełatwe. Podobnie jak sama służba, która była ciężka i często niewdzięczna - a co gorsza dość mało znana, bo w wielu przypadkach pozbawiona wielkich `fajerwerków`. Jednak na pewno warta opisania!
Praca zbiorowa

Monografia jednego z najbardziej znanych i legendarnych okrętów podwodnych ORP "Wilk" i załogi, która zasłynęła m.in. brawurowym przedarciem się z Bałtyku do Wielkiej Brytanii we wrześniu 1939 roku. Odkrywa fakty nieznane z historii żelaznego drapieżnika w latach 1940-1945 na Zachodzie, często wstrząsające: bunty i unikanie służby przez załogę, demoralizację, niekompetencję i nieudolność kadry oficerskiej, kulisy samobójczej śmierci kmdr ppor. Krawczyka oraz inne. Książka została opatrzona bogatym materiałem ilustracyjnym, zawiera dokładne rysunki jednostki i jej uzbrojenia oraz mapki. Dodatkowym atutem publikacji są nieznane dokumenty przechowywane w archiwach zagranicznych.
Autor: Mariusz Borowiak.

Dzieje polskiego okrętu podwodnego „Orzeł” (od początków września 1939 roku aż do jego zaginięcia na przełomie maja i czerwca 1940 roku), który w pierwszych tygodniach II wojny światowej uciekł z internowania w Estonii – bez dział, sprzętu nawigacyjnego i kapitana, z uszkodzonym silnikiem, zaledwie kilkoma torpedami i niewielkimi zapasami żywności. Zdążył jeszcze wziąć udział w kampanii norweskiej, ale zatonął wówczas w niewyjaśnionych okolicznościach. Przedstawione tu wydarzenia nie pokrywają się w pełni z historią jednostki, choć ogólne ich zarysy są prawdziwe.

Działania niemieckich okrętów pancernych przeszły do historii drugiej wojny światowej. Wbrew opinii Adolfa Hitlera, który po klęsce w bitwie koło Wyspy Niedźwiedziej miał je nazwać "bezużytecznymi pancernymi skrzyniami", ich znaczenie w zmaganiach na morzu było nie mniejsze niż okrętów podwodnych, a większe od krążowników pomocniczych. To właśnie one swoimi korsarskimi rejsami dawały zatrudnienie trzonowi alianckiej floty, poszukującej korsarzy i ochraniającej własne linie komunikacyjne. Działania te raz jeszcze potwierdziły zasadę "Fleet in being" - nawet o wiele mniej liczna flota przeciwnika może mieć olbrzymi wpływ na przebieg wojny, której newralgicznym punktem będzie zawsze zapewnienie dostaw zaopatrzenia i uzbrojenia dla walczących państw. Większa liczba okrętów pancernych Kriegsmarine zapewne nie zmieniłaby losów wojny, lecz mogłaby wpłynąć na jej przedłużenie. Na szczęście dla aliantów w chwili wybuchu konfliktu było ich niewiele, za co odpowiadają nie dowódcy floty, a przywódcy Niemiec. Paradoksalnie można podziękować losowi, który sprawił, że wojna nie rozpoczęła się później, gdyż stosunek sił na morzu - także w kwestii okrętów pancernych - zmieniłby się wtedy na niekorzyść aliantów, a wówczas przebieg zmagań morskich mógłby wyglądać zupełnie inaczej.

Musashi miał kłopoty. Mimo,że wprawdzie zdołał wymanewrować większość pędzących doń torped, to jednak jedna z tych śmiercionośnych ryb zdołała się przedrzeć przez obronę i rozpruła kadłub okrętu na dziobie z prawej burty, niszcząc przedział sondy hydroakustycznej.Chmury toksycznego gazu wypełniły izbę chorych dusząc leżących w niej rannych.Po kilku minutach nad horyzontem ukazała się następna formacja nieprzyjacielskich samolotów. zbliżyły się szybko i zrzuciły swe torpedy z dużej wysokości. Pociski opadały do morza,zataczając w powietrzu obszerne łuki i cięły powierzchnię wody siecią przecinających się wzajemnie białych,pienistych szlaków. Większość z nich pędziła prosto ku Musashi...

Opis tropienia i bombardowania Orła przez kontrtorpedowce niemieckie należy do najbardziej autentycznych, trwałych świadectw, jakie o tej wojnie w mowie polskiej zostawiono.
Wahanie światła, zszarzałe twarze ludzi, dygot serca, zużywanie się powietrza, wybuch bomb głębinowych, puchnięcie czasu, nabrzmiewanie minut w godziny - wszystko to jest bezwzględnie i ostatecznie prawdziwe.
Tymon Terlecki, redaktor naczelny Polski Walczącej

Legenda Ericha Toppa została utrwalona w wielu publikacjach, filmach i grach wojennych. Jego wspomnienia to swoista spowiedź asa U-bootwaffe. Topp odsłania przed nami nie tylko wydarzenia z wojny na Atlantyku, odsłania także swoją duszę. Przedstawia tok swoich myśli, w których często gości filozofia i literatura klasyczna. Kanwą tej opowieści jest dziennik wojenny autora. Ale pisząc tę opowieść Topp sięga także do innych, historycznych źródeł, zarówno niemieckich jak i angielskich. To uwiarygadnia jego wspomnienia i sprawia, że jest to jedna z najważniejszych książek dotyczących Bitwy o Atlantyk. Autor podczas drugiej wojny światowej zatopił 35 jednostek o tonażu 197 460 t. Po wojnie doszedł do stopnia admirała, pełniąc odpowiedzialne funkcje w Bundesmarine i siłach NATO.

Wojny na lądzie i morzu, pirackie najazdy, łupieżcze wyprawy – tak wyglądał dzień powszedni Słowian połabskich, najżarliwszych pogan Środkowej Europy. Walczyli ze wszystkimi sąsiadami: prącymi na wschód Niemcami, duńskimi i norweskimi wikingami, wojami polskiego księcia Mieszka I.
Pod pogańskim sztandarem omawia dzieje ludów, o których mało kto dziś pamięta, choć przez całe wczesne średniowiecze odgrywały ważną rolę w naszym regionie kontynentu. O Słowianach zwanych połabskimi, gdyż mieszkali od Odry „po Łabę” na zachodzie. Zasiedlili te tereny w stuleciach VI–VII, a w wieku XII kres ich niezależności położyły z jednej strony Niemcy, z drugiej Dania, a z trzeciej Księstwo Zachodniopomorskie. Bronili się zaciekle, skupieni pod znakami pogańskich bogów, którzy mieli ich uchronić przed chrześcijańską nawałą.
Artur Szrejter skupia się na historii politycznej Połabian, ale ukazuje też początki ich miast handlowych, rolę wieców i kapłanów pogańskich, związki z wikingami czy najdalszy zasięg osadnictwa Słowian Zachodnich w Niemczech i Skandynawii.
Opracowanie ma formę jasno skonstruowanego i czytelnego "przewodnika" po dziejach poszczególnych ludów Połabia.

Zaledwie 17 dni po pojawieniu się Rzeczypospolitej na mapach Europy i świata Józef Piłsudski powołał do życia Marynarkę Polską. Już w 1920 roku rząd polski podjął decyzję o budowie portu w Gdyni - trzeba zauważyć, że w granicach Polski mieliśmy wówczas zaledwie 70 km wybrzeża. W 1933 roku budowa nowych polskich transatlantyków stała się faktem. Wybór imienia pierwszego transatlantyku zwodowanego już 19 grudnia 1934 roku był właściwie oczywisty - "Piłsudski". Drugi otrzymał imię "Batory". Twórcami wnętrz na obu statkach byli najbardziej uznani polscy architekci i artyści plastycy.. Ich dziełem zachwycali się wszyscy.

Dwa polskie bliźniacze statki były dumą Polski na morzach świata. Przed ich wypłynięciem z Gdyni na molo zbierały się niezliczone tłumy wiwatujących ludzi. W pierwszy rejs przez Atlantyk "Piłsudski" wypłynął 15 września 1935 roku. W tym roku minie więc 80 lat od czasu, kiedy sprzed Dworca Morskiego w Gdyni "Piłsudski" wyruszył w swoją pierwszą podróż do Nowego Jorku. W budynku dawnego Dworca w tym roku zostanie otwarte Muzeum Emigracji. Duży odsetek pasażerów stanowili właśnie emigranci do USA.

Dziennik kapitana Jurija Lisianskiego, dowódcy okrętu "Newa" w pierwszej rosyjskiej wyprawie dookoła świata na początku XIX wieku (drugim okrętem tej wyprawy była "Nadieżda", dowodzona przez Iwana Kruzenszterna). Pierwsze polskie wydanie zapisu tej niezwykłej podróży, prowadzącej przez słabo wówczas jeszcze poznane tereny, takie jak Alaska, Hawaje czy Wyspa Wielkanocna. Książkę te wypełniają opisy odkryć geograficznych (imię Lisianskiego nosi jedna z wysp na Pacyfiku) oraz relacje z życia na żaglowcu i z dramatycznych zmagań z żywiołem - siłami oceanu, sztormami i wcale nie mniej groźną w czasach sprzed wynalezienia silników spalinowych - ciszą morską. Książka ta jest również bogatym

źródłem informacji na temat obyczajów ludów zamieszkujących Alaskę i inne egzotyczne obszary. Wiele miejsca Lisianski poświęcił opisom rozpoczynającej się wówczas kolonizacji Alaski i roli, jakiej odegrała w niej słynna Kompania Rosyjsko-Amerykańska, zajmująca się w dużej mierze handlem futrami żyjących tu zwierząt i wykorzystująca bezlitośnie rodzimych mieszkańców tych terenów. Porywająca lektura nie tylko dla miłośników morskich opowieści. Barwne historie autora dziennika uzupełniają przypisy współczesnych znawców kartografii, marynistyki, etnografii itp., co pozwala dzisiejszym czytelnikom na ocenę relacji Lisianskiego w kontekście aktualnej wiedzy na temat opisywanych tu zjawisk i zdarzeń.

Podwodni kamikadze-niezwykła opowieść o ludziach, którzy zgłosili się na ochotnika do japońskich samobójczych jednostek "żywych torped". Książka została napisana przez jednego z "ochotników", który relacjonuje swoje emocje związane z pobytem w jednostce i udziale w akcji.
Żywe torpedy to jedna z najbardziej strzeżonych tajemnic Japończyków, broń mająca odwrócić losy wojny. Autor, który zgłosił się do samobójczej jednostki, wprowadza nas od tajnego ośrodka, opisuje codzienne życie podwodnych kamikadze, przebieg ich szkolenia i w końcu ataki z użyciem żywych torped. W swojej opowieści sięga często do relacji swoich kolegów, uczestników lub świadków wydarzeń, dzięki czemu opowieść jest niezwykle barwna, pełna emocji i dramatycznych chwil.

Pogoria - żaglowiec legenda. Przez 40 lat kuźnia zarówno charakterów młodych Polaków, jak i oficerskiej i kapitańskiej kadry żeglarskiej. Statek, który pod żaglami dotarł do Antarktydy. Wielokrotny uczestnik regat The Tall Ships Races i imprez żeglarskich na całym świecie. Przez pokład Pogorii przewinęło się ponad 30 tysięcy w większości młodych żeglarzy. 23 stycznia br. minęła czterdziesta rocznica wodowania żaglowca. 1 czerwca to czterdziesta rocznica wciągnięcia pierwszej bandery.

Książka prezentuje politykę Federacji Rosyjskiej wobec krajów basenu Morza Kaspijskiego postradzieckich państw Kaukazu Południowego i Azji Centralnej oraz Iranu. Ramy czasowe analizy wiążą się z objęciem stanowiska premiera Federacji Rosyjskiej przez Władimira Putina (1999 r.) oraz końcem jego pierwszej kadencji na stanowisku prezydenta FR (2004 r.). Analiza aktywności FR w regionie, zarówno na poziomie multilateralnym jak i bilateralnym, podzielona została na trzy działy: polityczny, gospodarczy i militarny. Dla wyjaśnienia przyczyn zaangażowania rosyjskiego w regionie omówiono pokrótce historię rosyjskiego zaangażowania na tym obszarze, przedstawiono charakterystykę geograficzną i gospodarczą krajów regionu oraz opisano miejsce państw tego obszaru w rosyjskich teoriach i doktrynach polityki zagranicznej.

Na drugą połowę rządów ostatniego Jagiellona przypada czynne wystąpienie Polski na Bałtyku, które znalazło wyraz w zarządzeniu blokady i użyciu do jej przeprowadzenia sił morskich, wspieranych orężem dyplomacji. Działo się to w burzliwym okresie historii bałtyckiej części Europy, wypełnionym głównie 7-letnią wojną północną. W niniejszej rozprawie przedstawiamy genezę, treść i wykonanie programu morskiego przez kierownictwo polityczne Polski z osobie Zygmunta Augusta, próbujemy wniknąć w charakter i organizację sił, użytych w blokadzie, ustalić ich wielkość, przebieg działań na Bałtyku, ich wyniki i ocenić znaczenie. Uzyskana suma faktów oświetla związki Polski z Bałtykiem w omawianej epoce dziejów. Równocześnie trwające operacje lądowe w Inflantach i na wschodzie uwzględniamy pobocznie, jak dalece tego wymaga morski odcinek, nie dość jeszcze zbadany.
Autor: Stanisław Bodniak.

[...] monografia zasługuje na uwagę przede wszystkim ze względu na pionierski charakter i rozległość nowych ustaleń [...]. Po raz pierwszy w takim zakresie, w sposób kompetentny i odpowiedzialny została w niej zaprezentowana Polska Marynarka Wojenna i kwestie bezpieczeństwa morskiego w ścisłym powiązaniu z potencjałem społeczno-gospodarczym i polityką morską państwa. Autor podważa wiele dotychczasowych ustaleń dotyczących rozwoju morskiego komponentu sił zbrojnych RP i prowokuje do dyskusji, którą ludzie morza proponowali już w 1925 roku, a zawierała się ona w pytaniach: jaka flota jest Polsce potrzebna oraz czy Polskę stać na flotę wojenną? Upływ kilku dziesięcioleci, i tu należy zgodzić się z autorem, wcale nie umniejszył wagi i powagi problemu.
Z recenzji prof. dra hab. Mariana Mroczki
[...] Autor nie prezentuje tytułowej problematyki wyłącznie jako procesu historycznego. Ukazuje sposób postrzegania bezpieczeństwa morskiego państwa i roli morza w prowadzonej polityce przez establishment polityczny Rzeczpospolitej, rolę tego rodzaju sił zbrojnych jako współkreatora i najważniejszego realizatora polityki morskiej państwa polskiego ukierunkowanej na zapewnienie bezpieczeństwa morskiego [...]. Niezaprzeczalną zaletą ocenianej monografii są autorskie oceny polityki państwa polskiego w omawianych okresach historycznych oraz założeń doktryn i koncepcji bezpieczeństwa [...]. Publikacja jest jednym z najlepszych opracowań dotyczących historii Marynarki Wojennej RP, z jaką autor recenzji się spotkał.
Z recenzji prof. dra hab. Piotra Mickiewicza
Autor: Andrzej Drzewiecki.

Czytelniku, czy mówią Ci coś nazwy "Tajfun", "Halny" lub "Elżunia"? Żeby je wyjaśnić, musimy cofnąć się w czasie do XIX wieku. Wtedy rozpoczęła się historia ratownictwa morskiego na polskim wybrzeżu. Jego podstawy ukształtowały odwaga i solidarność rybaków. Kiedyś wielu z nich nie wracało z połowów, dlatego narodziła się idea zorganizowanego ratownictwa morskiego, które początkowo funkcjonowało na zasadach dobrowolności i wzajemnej pomocy.

Książka "Pożegnanie Atlantyku" poświęcona jest ostatniemu liniowemu rejsowi "Stefana Batorego", który z kilku powodów ma trwałe miejsce nie tylko w historii polskiej żeglugi. Podróż ta, która zakończyła się 21 października
1987r., a więc ponad ćwierć wieku temu, była nie tylko ostatnim rejsem na istniejącej od 1957 r. linii pasażerskiej z Gdyni do Montrealu, ale również końcem trwającej od 18 maja 1936 r. (data inauguracyjnej podróży m/s "Batory" do Nowego Jorku) "morskiej dynastii Batorych" na północnym Atlantyku. Podróż ta
zapewniła także "Stefanowi Batoremu" trwałe miejsce w historii światowej żeglugi. Była to bowiem ostatnia, regularna podróż statku pasażerskiego między Europą a Kanadą.
Podczas tego niezwykłego, nie tylko pod względem historycznym rejsu "Stefan Batory" został poddany najtrudniejszej w swoim 36-letnim żywocie, próbie, którą był pojedynek z największym huraganem w rejonie kanału La Manche od 1703 r. Huragan ten podczas, którego siła wiatru dochodziła do 220 km/godz. dorwał polski statek pasażerski (miał wtedy na pokładzie 671 pasażerów i 301 członków załogi) już na Tamizie, która w tych warunkach była wielokrotnie bardziej niebezpieczna niż otwarte morze. Na szczęście "Stefcio" jak pieszczotliwie nazywała go załoga, jako jedna z nielicznych jednostek pływających znajdujących się w tym rejonie wyszedł z walki z tym superhuraganem zwycięsko, tracąc jedynie 2 kotwice i 400 m łańcucha kotwicznego. Szczegóły tej walki z żywiołem stanowią istotną część tej książki.

Z ambitnego zadania, przedstawienia losów krajów i narodów leżących w basenie Morza Bałtyckiego, autor wywiązał się znakomicie. Powstało dzieło ukazujące bogactwo i różnorodność wyodrębniającego się regionu, który zaważył na rozwoju całej cywilizacji europejskiej. Szeroka perspektywa badawcza, uwzględnia nie tylko historię i politykę, ale także kulturę, uwarunkowania geograficzne, klimatyczne, a nawet geologiczne.

Książka przedstawia losy pierwszego Polaka, który okrążył świat pod żaglami jachtów. Wybuch wojny nie pozwolił Władysławowi Wagnerowi - po zamknięciu wielkiego kręgu - na zawinięcie do Gdyni i nagłośnienie swojego sukcesu. Po wojnie żeglarza spotkał niełatwy los emigranta. trzy jachty doprowadziły Wagnera do zwycięstwa nad morskiem żywiołem: ZJAWA, ZJAWA II, ZJAWA III. na ich pokładach zawijał do Casablanki i Dakaru, odwiedzał wyspy Pacyfiku i wpływał do zatok Morza Śródziemnego i portów brytyjskich. Z książki można dowiedzieć się, jak wyglądała żegluga sportowa w czasach, kiedy było w niej więcej niż dzisiaj miejsca dla odważnych romantyków i marzycieli.

Niezmierzone przestrzenie oceanu nie były dla prehistorycznych i antycznych społeczności. Przeciwnie, były pomostem ułatwiającym przemieszczenie się ludzi. Na tysiące lat przed Kolumbem realni ludzie na realnych okrętach z konkretnymi ideami przemierzali ocean. To dzięki nim wielkie cywilizacje znalazły ze sobą kontakt.
Czy legendy z zamierzchłych czasów, zweryfikowane przez naukowców, głoszą prawdę? Tego nie wiemy. Ale jedno wiemy na pewno: Kolumb nie dopłynął do Ameryki jako pierwszy. Dopłynął ostatni.
Oto opowieść o odważnych żeglarzach, architektach, astronomach, którzy dotarli tam , gdzie nie mieli prawa dopłynąć...

Książka zawiera ponad 40 opowieści biograficznych najbardziej zasłużonych ludzi morza na przestrzeni ostatnich stu lat. Otwierają tę publikację sylwetki osób, które od początku niepodległości czynnie zaangażowały się w działalność na rzecz polskiego morza: kontradmirała Porębskiego, generała Zaruskiego, kapitana Ziółkowskiego i innych. W dalszej części publikacji znalazły się osoby różnych zawodów i specjalności, które wniosły znaczący wkład w rozwój gospodarki morskiej po II wojnie światowej; Kapitanowie Maciejewicz i Poinc, organizatorzy dalekomorskiego rybołówstwa Nebel i Gorządek, ministrowie Darski i Szopa, twórcy przemysłu okrętowego Doerffer, Jendza i Soyka, malarze maryniści Leszczyński i Moskwa, żeglarz samotnik Teliga, marynarz bohater Borowy, sławny kadłubowiec Zawrzykraj, konstruktor statków Piskorz-Nałęcki i żaglowców Zygmunt Choreń itp. Autentyzm opisywanych zdarzeń, żywy język narracji powodują, że książka o tak bogatej tematyce znajdzie szczególne zainteresowanie na terenie całego polskiego wybrzeża, a ze względu na rozproszonych przyjaciół i rodzinne powiazania - w całym kraju, a nawet poza jego granicami. Dodajmy, że każda opowieść uzupełnia fotografia bohatera biografii oraz zdjęcia związane z czasem i miejscem jego działalności.
Autor: Henryk Mąka.

Przez większość okresu Renesansu wojny morskie na Morzu Śródziemnym były zdominowane przez galery, unikalne okręty wojenne stosowane we wspaniałych czasach. Podczas walki chrześcijańskich i muzułmańskich potęg galery stanowiły rdzeń flot wojennych. W różnych rejonach Morza Śródziemnego budowano różne rodzaje galer, dopasowane do potrzeb i zasobów poszczególnych narodów. W książce tej opisano dzieje galer wojennych od ich "wskrzeszenia" w XV wieku aż do ich zmierzchu. Jest to pierwsza dogłębna analiza tych wspaniałych maszyn wojennych.

Saga o Jarlu Broniszu to jedna a najlepszych polskich powieści historycznych.
Niesamowity świat skandynawskich wojowników. Królestwo mężnych rycerzy. Okręty pełne dzikich zbrojnych drużyn. Potężni władcy. Wielka polityka i wielka miłość.
Około roku 970 duński król Harald Sinozęby opanował bogate słowiańskie grody u ujścia Odry. Założył tam pod Wołyniem (Wolinem) potężną warownię Jomsborg i osadził w niej drużynę wikingów.
W swych zwrotnych łodziach zapuszczali się oni w głąb zatok i w górę rzek, rabując, gwałcąc i mordując. Rozboje północnych najeźdźców ukrócił w końcu potężny władca Słowian Mieszko, który podporządkował sobie Jomsborg.
Kilka lat później, w roku 995, ówczesny władca Polski, Bolesław Chrobry, namiestnikiem nad warownią mianuje krewniaka Piastów, dobrze znanego również władcom Północy młodego rycerza imieniem Bronisz...

Okrzyknięty przez propagandową rozgłośnię radiową zbrodniarzem nr 1, Werner Henke był jednym z największych asów Dönitza. Zatopił 142 636 ton aktualnego tonażu (24 statki + 2 okręty wojenne). Dönitz napisał o nim: "Nawet laik zrozumie, jakich trzeba umiejętności i ile zimnej krwi, aby osiągnąć takie sukcesy." Po utracie Henkego w specjalnej pochwale Głównodowodzący Kriegsmarine napisze: "Straciliśmy jednego z najlepszych, w smutku pochylamy flagi przed twardym jak stal, odważnym wojownikiem..."

Krzysztof Baranowski (1938), żeglarz, dziennikarz, legendarny kapitan, po raz pierwszy opowiada o całym swoim życiu.
Historia człowieka, który zawsze robił swoje mimo zmieniających się wiatrów historii: zdobywał oceany, uczył, budował statki: POLONEZA za Gomułki, POGORIĘ za Gierka, FRYDERYKA CHOPINA za demokracji Jest to wywiad rzeka wzbogacony o rozmowy z członkami rodziny, przyjaciółmi i kolegami, podzielony na rozdziały ze względu na kontekst historyczny. Każdy rozdział poprzedzony jest krótkim, autorskim wstępem zarysowującym realia czasów.

Jedyna tak rzetelnie opracowana książka o polskich okrętach podwodnych, począwszy od okresu międzywojennego, przez II wojnę światową aż do momentu rozwiązania Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii.
W swej najnowszej publikacji autor wykorzystał niepublikowane dokumenty i relacje naocznych świadków niedostępne jego poprzednikom lub też świadomie przez nich pominięte jako niewygodne etycznie. Nie wahał się ukazać wydarzeń w innym niż dotychczas świetle.
Książka przedstawia dzieje polskiej floty podwodnej w latach 1926–1939, opisuje działania okrętów podwodnych PMW na Bałtyku we wrześniu 1939 r. oraz sensacyjne ucieczki ORP "Wilk" i ORP "Orzeł" z Morza Bałtyckiego do Anglii po zakończeniu działań u polskich wybrzeży, a wreszcie ich dalsze losy u boku Royal Navy.

Sześć relacji opisujących losy rosyjskich, niemieckich i angielskich okrętów, które zatonęły ze złotem w ładowniach, w czasach od Wojny Krymskiej 1854-1855 po II Wojnę Światową. Przedstawione w książce wydarzenia, z udziałem najczęściej mało znanych, za to niezwykle barwnych postaci, rozgrywają się na wielu morzach i oceanach półkuli północnej.

Tematyka niniejszej publikacji skoncentrowana jest na sposobie przedstawiania katastrofy Titanica na łamach prasy polskiej w 1912 roku. Autor zaznacza, że nie interesuje go rekonstrukcja wydarzeń a jedynie to, jak płynęła i kształtowała się informacja ne ten temat w dziennikach i jak była przez autorów i redaktorów opracowywana w tygodnikach i miesięcznikach. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej wyodrębniono kilkadziesiąt przewijających się i powtarzanych w dziennikach motywów treściowych, określonych mianem fraktali. W części drugiej omówiony został zupełnie inny tryb recepcji katastrofy w tygodnikach i miesięcznikach, które operowały informacją znaną czytelnikowi z prasy codziennej tak, by uczynić ją atrakcyjną dla swoich odbiorców.

Wpomnienia Jerzego Kurkowskiego z tragicznie zakończonego rejsu "Daru Przemyśla". Jacht rozbił się u wybrzeży Kuby. Jednym z powodów było niewłaściwe działanie świateł brzegowych - dziś, po procesie kubańskich oficerów, mówi się o próbach piractwa.
Książka zawiera wspomnienia, oświadczenia członków załogi i inne materiały dokumentujące tą historię.

Dzieje powstania trzeciego w wielkiej sztafecie - Daru Młodzieży - od zbierania nań środków pieniężnych i budowy w Stoczni Gdańskiej, czyli o tym jak "to się wszystko odbywało" aż po uroczysty moment podniesienia bandery.

Niemieckie okręty podwodne I wojny światowej
Podobnie jak podczas II wojny światowej, również w poprzednim konflikcie globalnym U-Booty stanowiły jedno z największych zagrożeń dla Wielkiej Brytanii. Niniejsza książka śledzi losy tej niebezpiecznej broni od Brandtauchera, zaprojektowanego przez ojca niemieckiej broni podwodnej, Wilhelma Bauera, w 1850 r., po przyjęcie do służby pierwszego niemieckiego U-Boota, U-1, w roku 1906. Opisuje również najważniejsze typy niemieckich okrętów podwodnych I wojny światowej, szczegółowo przedstawia historię ich służby w morskich głębinach, skupiając się zwłaszcza na operacjach na Atlantyku oraz Morzu Śródziemnym, a także stopniowy rozwój alianckich środków zwalczania U-Bootów.

Zbiór relacji, pamiętników i wspomnień weteranów II wojny światowej - niemieckich oficerów oraz szeregowych marynarzy - służących na okrętach podwodnych.

Jurgen Wittenberg opowiada o zatopieniu U-162 u wybrzeży Trynidadu oraz o swojej ryzykownej ucieczce z obozu jenieckiego. Kapitan U-536 Wolfgang von Bartenwerffer wspomina misję ratunkową u wybrzeży Kanady. Georg H?gel z U-30 o zatopieniu liniowca Athenia. Ernst Gothling o walce U-26 z alianckimi okrętami eskorty i siedmiu latach spędzonych w jenieckim obozie. Hans Burck wspomina po latach ekspedycję na Karaibach. Hermann Wien i Otto Dietz piszą o tajnym rejsie U-180 na Ocean Indyjski - ewakuacji z Niemiec hinduskiego działacza

niepodległościowego i kolaboranta Subhasa Czandry Bosego. Siegfried Koitschka o atakach U-616 na konwoje zaopatrzeniowe u wybrzeży Sycylii, zaś Hans Georg Hess i Walter Tegtmeier o atakach U-997 na konwoje płynące do Murmańska.

Wolfgang Heibges pisze o ostatnich chwilach U-999 oraz o operacji "Regenbogen" - zatopieniu niemieckich U-Botów w Zatoce Flensburskiej, do którego doszło 4 maja 1945 roku, już po kapitulacji III Rzeszy. Peter Marl relacjonuje wydarzenia, które zaszły podczas 35-dniowego rejsu U-195 bez wynurzenia z Bordeaux do Pinangu. Josef Matthes wspomina podwodną wyprawę do neutralnej Portugalii, zaś Walter Tegtmeier - rejs do Szkocji oraz operację "Deadlight", w ramach której Royal Navy zatopiła ocalałe z wojny niemieckie U-Booty

"W samym sercu morza - tragedia statku Essex"
Statek wielorybniczy został zatopiony przez kaszalota, z 20 osób załogi przeżyło jedynie osiem. Pierwsza połowa XIX wieku, wielorybnicy i kawał historii. Na kanwie tych wydarzeń Herman Melville napisał słynną powieść "Moby Dick".

Nowe wydanie najlepszej książki, opisującej zmagania polskiej floty w czasie II wojny światowej

Wielkie dni małej floty to barwny, napisany z kronikarską pasją i dokładnością, obraz działań polskiej marynarki wojennej w czasie II wojny światowej - od obrony Westerplatte i Helu w 1939 roku, poprzez udział polskich okrętów wojennych w bitwie o Atlantyk, inwazje na terytoria Afryki, Włoch i Francji, aż po kapitulację Niemiec w 1945 roku.

Autor szczegółowo omawia nie tylko walki polskich okrętów i statków wojennych prowadzone na morzach i oceanach, ale także działania polskich jednostek rzecznych. Wiernym opisom akcji towarzyszą liczne wspomnienia dowódców i bezpośrednich uczestników walk oraz fragmenty dzienników pokładowych, które oddają heroizm służby wojennej. Dzięki tym żywym relacjom niemal uczestniczymy w podejmowaniu bojowych decyzji przez dowódców oraz wypełnianiu ich rozkazów przez marynarzy.

Opowieść o prehistorii Danii - począwszy od stworzenia świata według nordyckiej tradycji aż do podboju Anglii przez wikingów. Czytelnik znajdzie tu przegląd architektury, szkutnictwa, mody, sztuki kulinarnej, a pnadto odkrywanie Ameryki, zdobycie Rzymu.

Od VIII do XI wieku wikingowie przemierzali całą Europę - napadali, eksplorowali i kolonizowali - a swoją obecność zaznaczyli nawet na Rusi i w Bizancjum. Mimo że cieszyli się sławą wspaniałych wojowników, niewiele wiemy o ich talentach wojskowych.
Philip Line, przygotowując tę naukową, niezmiernie interesującą pracę o czasach wikingów, korzystał z licznych dokumentów - kronik, sag i poematów - oraz najnowszych odkryć archeologicznych, aby opisać, jak wikingowie i ich wrogowie z północnej i zachodniej Europy byli zorganizowani i przygotowani do wojny. Badaniami objął obszar Skandynawii, Wysp Brytyjskich, Imperium Karolińskiego i królestw będących jego spadkobiercami, a także wschodnie wybrzeże Morza Bałtyckiego. Przedstawił aktualne poglądy historyków na kwestię stosunku wikingów do przemocy i ich metod walki. Ta lektura zainteresuje wszystkich, którzy pragną zrozumieć, jak działali wikingowie i w jaki sposób odnosili sukcesy w średniowiecznej Europie.
Autor rozpatrywał działania wojenne na tle epoki i przeanalizował powody, dla których wikingowie stawali do walki. Przede wszystkim jednak przyjrzał się praktycznym aspektom prowadzenia wojny w tamtych czasach. Przedstawił przebieg kampanii i najazdów oraz przeanalizował cele wikingów, ich strategie i sposoby przemieszczania się. Zrekonstruował bitwy morskie i lądowe, wykorzystując wszelkie dostępne źródła, aby wniknąć w charakter ówczesnej walki.

Morskie katastrofy zdarzają się od niepamiętnych czasów: statki i okręty idą na dno niszczone przez wielkie fale, w następstwie sztormów, pożarów, eksplozji na pokładzie, zderzeń z górami lodowymi, po wejściu na skały - niekiedy giną też bez śladu z nieznanych przyczyn.
Autor opisuje przyczyny morskich tragedii, ich przebieg oraz akcje ratunkowe, poczynając od najstarszej znanej wojny morskiej pomiędzy Egipcjanami a Ludami Morza w XIII w. p.n.e., aż po znane nam z doniesień medialnych przypadki zatonięć supertankowców. Nie pomija również heroizmu marynarzy i pasażerów, jak też rażących niekiedy błędów popełnianych przez nawet najbardziej doświadczonych dowódców. Opowiada wreszcie o romantyzmie spoczywających na dnie - często od wielu stuleci - zatopionych statków, kuszących swoimi skarbami, ale i niebezpiecznych dla poszukiwaczy...

Opisy wypadków jachtów morskich powstały na podstawie oficjalnych raportów kilku instytucji, między innymi polskiej Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich, brytyjskiego Marine Accident Investigation Branch, amerykańskiej United States Coast Guard i kanadyjskiego Transportation Safety Board of Canada. Orzeczenia tych instytucji sporządzane są przede wszystkim po to, żeby inni żeglarze mogli uczyć się na błędach cudzych i unikali popełniania własnych.

Jarosław Molenda skupił się na tych epizodach greckiej historii, które w popularnych opracowaniach są pomijane lub tylko wzmiankowane. W świetle lektury Wysp greckich okazuje się, że dzieje Grecji jawią się o wiele ciekawiej, a zwiedzane miejsca przemawiają swoja bogatą przeszłością, także odkrywanymi dziś tajemnicami, jak np. o:
* Peryklesie - prawdopodobnie pierwszej znanej ofierze wirusa Ebola
* Najstarszym, bo liczącym ponad dwa tysiące lat laptopie świata
* Krzysztofie Kolumbie, który urodził się na Chios, a nie w Genui
* Sekrecie długowieczności mieszkańców Krety i Simi

Historia wojen morskich to tematyka, która nie tylko powraca w badaniach historyków co jakiś czas, ale jest niezwykle atrakcyjna dla czytelników. Popularność czasopism miłośników historii wojen morskich i historii okrętów i statków, pozwala stawiać wniosek, że jest to jeden z tych tematów, który ma rzeszę wiernych i oddanych czytelników, tych którzy czekają na każde nowe, oby tylko dobre opracowanie historyczne.

Biograficzna książka o profesorze Józefie Andrzeju Lisowskim, długoletnim rektorze wpierw Wyższej Szkoły Morskiej, potem po nadaniu jej statusu akademickiego w roku 2002 - w Akademii Morskiej.

Niegdyś drżała przed nimi cała Europa. Widząc żagle ich statków na horyzoncie, ludność przygotowywała się na nieuchronną klęskę. Ale gdzie się podziali Wikingowie? Książka proponuje czytelnikom niezapomnianą podróż w czasy świetności tych doświadczonych żeglarzy i nieustraszonych w boju wojowników. Strona po stronie odkrywamy ich fascynującą kulturę: historię i religię, sagi i legendy, wyprawy i podboje. dzięki rzetelnej wiedzy historycznej, przedstawionej w intrygujący sposób i uzupełnionej sugestywnymi ilustracjami, tajemniczy świat Wikingów stanie przed nami otworem.

Mariusz Borowiak, autor znany z obalania "prawd historycznych" o Polskiej Marynarce Wojennej w latach 1918-1947, tym razem zajął się tragicznymi losami ludzi w granatowych mundurach po 17 września 1939 roku na wschodnich terenach II RP. Książka jest pierwszą w polskiej literaturze historycznej próbą opowiedzenia dziejów Flotylli Rzecznej MW w Pińsku po napaści Rosji Sowieckiej na Polskę. M. Borowiak jako jedyny zebrał bogate archiwum na temat zbrodni w Mokranach, nazywanej "małym marynarskim Katyniem". Książka jest przeznaczona dla szerokiego kręgu czytelników interesujących się PMW i jej historią, a także historią Polski i ukazuje się w 65 rocznicę tej zbrodni.

Jest to opowieść o wyjątkowych ludziach, którzy żyli w trudnych czasach. Od innych odróżniało ich to, że byli gotowi złożyć swoje życie za niepodległość Ojczyzny. Zdecydowali się na zaciągnięcie do formacji "żywych torped", by w tak drastyczny sposób walczyć z Niemcami, które w 1939 roku coraz chciwiej spoglądały w stronę suwerennej Polski.